Біреу – шынайы құрметке бөленеді. Өйткені, елге жасаған жақсылықтары мол болады. Оған атақ-даңқтың, орден-медальдің еш қажеті жоқ – ел оның атақ-даңқтарын емес, өзін құрметтейді.
Екінші біреу – қарақан басының қамымен өмір бойы жүреді де, өзін жасанды құрметпен қоршап алады. Мәселен, міндетті түрде бір ауданның «Құрметті азаматы» атануы керек.
Үшінші біреу – «Құрметті азамат» атанса да, құрметінің қосылмағанына көзі әбден жетеді де, міндетті түрде сот арқылы өзінің құрметті екенін дәлелдеуге кіріседі.
Сонда қай «құрметтіні» құрмет тұтамыз?
Біреу «Құрметті азамат» атағын сұрап алады,
біреу – жылап алады.
Біреу – ұрысып алады,
біреу – тырысып алады.
Біреу – араға салады,
біреу – жалаға салады.
Біреу – жазам деп алады,
біреу – қазам деп алады.
Біреу – кеудесін қағады,
біреу – жейдесін қағады.
Біреу – арызға алады,
біреу – қарызға алады…
Ал, енді солардың арасында «Құрметті азамат» атағын берген өз аудандарына аяқ баса алмай қалғандар да бар. «Құрметінің» дәрежесі сол болса керек!..
Ә.Ә.
