Кеңес заманында сталиндік қуғын-сүргін нәтижесінде мыңдаған грек отбасылары Қазақстанға мәжбүрлі түрде көшірілді. Олар мұнда мәңгі қалды. Өйткені департацияның барлық ауыртпалығынан қонақжай және жанашыр қазақтардың арқасында көшіп келген халықтың аман қалуына көмектесті. Менің ата-анам 1949 жылы Кавказ жерінің Сухуми қаласынан Мақтаарал аймағына көшіп келді. Константинидидің анасы Стела Константиновна қазақтардың Достық қолдарының және жүрек жылулығының арқасында көптеген халықтар мәжбүрлеп қоныс аударудың қайғылы жылдарында аман қалғанын айтты.
Менің ата-анам отбасын 1953 жылы құрды. Гаврилидидің әкесі Иван Полихронович құрылыс саласында жұмыс істеген. Жақсы сөйлесіп, қазақ отбасыларымен. Көршілеріміз, достарымыз қазақ болды. 1972 жылы анам қайтыс болғанда, жерлеуде бізге көршілеріміз-қазақтар көмектесті.
Мен өзім 1957 жылы 18 қыркүйекте Киров ауданында дүниеге келдім. 1977 жылы тұрмысқа шықты. Кентауға 1977 жылдың қаңтарында келдім. Сол жылдың тамыз айында Менің отбасым қиын сынақтан өтті. Кентауда менің туыстарым болмады, маған тек қазақтар ғана көмектесті. Менің көршілерім мен таныс әжелерім қолдарынан келгенше көмектесті. Олар нанның соңғы қабығымен бөлісті, бәрін қолдады. Осы уақытқа дейін олармен жақсы қарым-қатынаста. Достарының жартысынан көбі-қазақтар, көршілері-қазақтар. Олармен ортақ тіл табу өте оңай. Кентаудан Грецияға көшіп келген біздің отандастарымыз қазақ халқының игілігі, қазақ жері, Кентау қаласы туралы ұмытпайтындарын үнемі айтады.
Қазақтар — ашық та қонақжай халық. Біз тек қазақ халқының қолдауы мен игілігін көрдік! Олар жанның кеңдігін үйренуі керек! Қазақ халқына рахмет!
1 наурыз – Алғыс айту күні барлық қала тұрғындарын мерекемен құттықтаймын. Қаламыздың гүлденуіне, достығымыз нығая берсін!
Деспина Ермиди,
Кентау қаласындағы грек этносының өкілі
